مستند دانستنیها چهار شنبه 27 اسفند 1393برچسب:, :: 21:31 :: نويسنده : danieleh
لاکهید مارتین اف-۳۵ لایتنینگ ۲از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
برای دیگر کاربردها، اف-۳۵ (ابهامزدایی) را ببینید.
لاکهید مارتین اف-۳۵ لایتنینگ ۲ (به انگلیسی: Lockheed Martin F-35 Lightning II) یک هواپیمای جنگنده چندمنظوره نسل پنجم است که اکنون تحت آزمایش و توسعه نهایی قرار دارد. اف-۳۵ هواپیمایی پنهانکار، تکسرنشین و تکموتوره است که در وهلهٔ اول برای مأموریتهای هجومی هوابهسطح طراحی شده اما توانایی انجام مأموریتهای شناسایی و دفاع هوایی را نیز دارد. اف۳۵ سه مدل اصلی دارد: اف ۳۵ ای با توان نشست و برخاست متعارف، اف ۳۵ بی با توان برخاست کوتاه و نشست عمودی و اف ۳۵ سی با توان ناونشینی. اف ۳۵ نوع توسعهیافته هواپیمای ایکس ۳۵ است. ایکس-۳۵ هواپیمایی بود که توسط لاکهید مارتین برای رقابت در پروژه «جنگنده تهاجمی مشترک» (JSF) ساخته شد و توانست بر رقیب خود در این پروژه هواپیمای ایکس-۳۲ شرکت بوئینگ پیروز شود. اف ۳۵ توسط یک تیم صنایع هوافضا به رهبری شرکت لاکهید مارتین طراحی شده و شرکتهای آمریکایی نورثروپ گرومن و پرت اند ویتنی و بریتانیایی بیایئی سیستمز از شرکای ارشد این پروژه محسوب میشوند. ایالات متحده آمریکا طرح خرید و بهکارگیری ۲۴۴۳ فروند اف ۳۵ را تا سال ۲۰۳۷ دارد. این جنگنده مورد استفاده هر سه واحد نظامی ایالات متحده یعنی نیروی هوایی، نیروی دریایی و سپاه تفنگداران قرار خواهد گرفت .[۶] محتویاتتاریخچهاف ۳۵ زاده هواپیمای ایکس ۳۵ از پروژه جنگنده تهاجمی مشترک (JSF) است. پروژه جنگنده تهاجمی مشترک برنامهای برای جایگزینی هواپیماهای جنگنده اف ۱۶، ای ۱۰، اف ۱۸ هورنت (شامل اف ۱۸ سوپرهورنت نمیشود) و جنگنده تهاجمی هارییر بود. هدف پروژه ساخت جنگندههایی با ۸۰ درصد اشتراک برای کاهش هزینههای توسعه، تولید و عملیات بود. سرچشمه پروژه JSF را میتوان از سال ۱۹۸۶ میلادی دانست. هنگامی که آمریکا و انگلیس به دنبال ساخت یک جنگنده فراصوت برتر بودند. اما این پروژه در سال ۱۹۹۰ رسمی شد و در زمانی که آژانس پژوهشی پروژههای پیشرفته دفاعی (دارپا) به دنبال یک جنگنده چندمنظوره با وزن و قیمتی پایین بود، باز هم این حرکت بسوی ساخت یک جنگنده فراصوت کشیده شد و به همین خاطر رقابتی بین کمپانیهای هواپیماسازی و موتورسازی در سالهای ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۴ برای بدست آوردن امتیاز ساخت این جنگنده به وجود آمد. کمپانیهای آمریکایی نورثروپ گرومن و مکدانل داگلاس به عنوان یک تیم، کمپانی بوئینگ آمریکا و کمپانی لاکهید مارتین نیز دیگر شرکتکنندگان در این رقابت بودند. هر کدام از این تیمها طرحی را ارائه دادند. در ارزیابی سال ۱۹۹۶، طرح تیم نورثروپ گرومن و مکدانل داگلاس رد شد و در مقابل کمپانیهای بوئینگ و لاکهید مارتین هر کدام به ترتیب طرحهای تجربی ایکس ۳۲ و ایکس ۳۵ را ارائه دادند. حرف ایکس در هواپیماهای آمریکایی نشانگر آزمایشی بودن هواپیما است. وزارت دفاع آمریکا در ۱۶ نوامبر ۱۹۹۶ بودجه لازم برای توسعه و ساخت طرحهای ایکس ۳۲ و ایکس ۳۵ را به شرکتهای بویینگ و لاکهید مارتین پرداخت کرد. ایکس ۳۲ بویینگ برای اولین بار در ۱۸ سپتامبر ۲۰۰۰[۷]به پرواز درآمد و تقریبا یک ماه بعد از آن در ۲۴ اکتبر ۲۰۰۰[۸]ایکس ۳۵ نیز اولین پروازش را انجام داد. سرانجام در اکتبر ۲۰۰۱ طرح ایکس ۳۵ کمپانی لاکهید مارتین برنده این مسابقه شد. بعد از تثبیت طرح ایکس ۳۵ دیگر آن را به نام اف ۳۵ میشناسند؛ چون حرف F در هواپیماهای آمریکایی نشاندهنده جنگنده است. کمپانی لاکهید مارتین در طی پروژه جنگنده تهاجمی مشترک دو فروند ایکس ۳۵ ساخت. یکی از مدل ای و دیگری مدل سی ولی در طی پروژه با انجام تغییراتی ایکس ۳۵ ای به ایکس ۳۵ بی تبدیل شد.[۹] جورج استاندریج (George Standridge) از اعضای شرکت لاکهید مارتین در سال ۲۰۰۶ پیشبینی کرد که جنگنده اف ۳۵ با وجود اینکه نیاز کمتری به پشتیبانیهای لجستیکی خواهد داشت و تقریباً با سایر جنگندهها هم قیمت است، در یک نبرد هوایی چهار برابر مؤثرتر از یک جنگنده معمولی، در عملیاتهای حمله زمینی هشت برابر موثرتر و در مأموریتهای شناسایی و دفاع هوایی سه برابر مؤثرتر از جنگندههای معمولی خواهد بود.[۱۰] در کل هدف نهایی از طراحی اف ۳۵ استفاده از آن به عنوان جنگنده تهاجمی شماره یک و همچنین جنگنده برتری هوایی شماره دو پس از اف-۲۲ تا سال ۲۰۴۰ است.[۱۱] ویژگیهاجنگنده اف ۳۵ به عنوان یک جنگنده نسل پنجم دارای ویژگیها منحصر به فرد و ارتقای ویژگیهای جنگندههای نسل قبل است از جمله این ویژگیها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
اف ۳۵ از قابلیت رادارگریزی بالایی به خصوص بر روی باندهای ایکس و اس دو باند اصلی سیستمهای کنترل آتش داراست که بقا پذیری این جنگنده را به طور قابل ملاحظهای در میدانهای نبرد افزایش میدهد.
در اف ۳۵ به جای محرکهای هیدرولیکی از فناوری نوین محرکهای الکتروهیدرواستاتیکی استفاده شده که باعث افزایش امنیت پرواز، کاهش نقص فنی کنترلرهای جنگنده و همچنین نیاز کمتر به تعمیرات میشود.[۱۲]
کلاه خلبانی جنگنده اف ۳۵ به عنوان اولین جنگنده ایست از یک نمایشگر بهره میبرد این نمایشگر اطلاعاتی که قبلا در نمایشگر هاد وجود داشت را در جلوی دید خلبان نمایش میدهد. همچنین تصاویر دید در شب توسط حسگرهای الکترواپتیکی به کلاه خلبان ارسال شده و بر روی آن نمایش داده میشود .[۱۳]
این سیستم در واقع همان سیستم پرواز با سیم است که در آن به جای کانلهای سیمی از کانالهای فیبر نوری و استاندارد انتقال داده شبکه IEEE 1394b[۱۴]استفاده شده که سرعت و امنیت داده بهتری برای سیستم کنترل پرواز اف ۳۵ فراهم کرده است.
هر سه مدل جنگنده اف ۳۵ توان رسیدن به زاویه حمله ۵۰ درجهای در سرعت ۱٫۶ ماخ را دارا هستند.[۱۵]این درحالی ست جنگندههای نسل قبل همچون اف ۱۶ و اف ۱۸ توان رسیدن به زاویه حمله ۳۰ درجهای را دارا هستند . زاویه حمله بالا توان مانورپذیری و عدم واماندگی را به شدت افزایش میدهد. طراحی و سیستم کنترل پروازی مدرن اف ۳۵ از دلایل اصلی دست یابی به زاویه حمله بالا در این جنگنده هستند.
اف ۳۵ اولین جنگنده آمریکایی است به صورت عملیاتی از سیستم فرامین صوتی (DVI) استفاده خواهد کرد این سیستم قبلا به طور آزمایشی بر روی جنگندههای هارییر و اف ۱۶ ویستا مورد استفاده قرار گرفته بود.[۱۶]این سیستم به خلبان اجازه میدهد با گفتار بعضی از فرامین را اجرا کند. .
اف ۳۵ اولین جنگنده در جهان است که از یک نمایشگر یکپارچه در داخل کابین خلبان استفاده میکند. این نمایشگر لمسی با رابط کاربری سیستم عامل اف ۳۵ هماهنگ بوده و خلبان توان سفارشی سازی اطلاعات بر روی نمایشگر را دارد.
یکی از نقاط قوت اصلی این جنگنده به شمار می اید. این برنامه بیش از ۸ میلیون کد خط دارد که ۴ برابر بیشتر از نزدیک ترین رقیب اف ۳۵ یعنی جنگنده اف ۲۲ میباشد. هوش مصنوعی و اتوماسیون بالا، ترکیب اطلاعات حسگرها و ایجاد یک تصویر واضح از میدان نبرد از وضایف اصلی این برنامه است. ۴۲ از وزن اف ۳۵ را مواد مرکب به کار رفته در این جنگنده تشکیل میدهند که این بیشترین میزان استفاده از مواد مرکب در یک جنگنده آمریکایی است برای مثال ۲۲ درصد از وزن اف ۲۲ و فقط ۲ درصد از وزن اف ۱۶ از مواد مرکب ساخته شدهاند.[۱۷]استفاده از مواد مرکب باعث کاهش وزن اف ۳۵ و کاهش مصرف سوخت شده است. همچنین نسل جدید مواد مرکب به کار رفته در ساخت سطح بدنهٔ اف ۳۵ (فیبر حصیری) علاوه بر جذب خوب امواج رادار ارزان تر همچین مناسب برای انواع شرایط آب و هوایی، اسیب پذیری کمتر و در نهایت تعمیرات سریع تر میباشد.[۱۷]
این سیستم که ALIS نامیده میشود در واقع یک سیستم کامپیوتری برای جمع آور اطلاعات از وضعیت جنگندهنگام عملیات و پردازش انها برای کمک به پشتیبانی، نگهداری و تعمیرات اف ۳۵ پس از عملیات است این سیستم باعث کاهش چشمگیر هزینه هر ساعت پرواز عملیاتی اف ۳۵ شده است. هر ساعت پرواز عملیاتی اف ۳۵، ۲۴ هزار دلار هزینه در بردار که فقط ۱۰ درصد بیشتر از جنگنده ازران قیمت اف ۱۶ است .[۱۸] شایان ذکر است که هزینه هر ساعت پرواز عملیاتی دیگر جنگنده نسل ۵ آمریکایی اف ۲۲، ۶۸ هزار دلار است.[۱۹]
کانوپی اف۳۵ از مواد بسیار مقاوم ساخته شده تا در مقابل شرایط بد آب و هوایی و همچنین برخود پرندگان مقاومت کند این کانوپی در آزمایشها در برابر پرتاب لاشه یک پرنده ۲ کیلویی با سرعت ۸۹۰ کیلومتر برساعت به خوبی مقاومت کرده است.[۲۰]
یکی از ویژگی هنگام ساخت اف ۳۵ یکپارچگی بال و بدنه ان است بدین معنی که ساختار بال با بدنه یکپارچهاست و به داخل بدنه فرو میرود (برخلاف جنگندههای کنونی). این ویژگی باعث کاهش سطح مقطع رادری و همچنین افزایش قدرت حمل تسلیحات بر زیر بالها میشود.
اف ۳۵ از بیشترین تعداد حسگرهای الکترواپتیکی بر روی یک جنگنده بهره میبرد به طوری که علاوه بر سیستم هدف گذاری الکترواپتیکی از ۶ حسگر الکترواپتیکی AN/AAQ-37 با پوشش ۳۶۰ درجه محیط اطراف استفاده میکند که توانایی کشف هواپیماها، موشکها و حتی تجهیزات زمینی را نیز داراست مجموع اطلاعات جمع اوری شده توسط حسگرها و ترکیب اطلاعات آنها بالاترین آگاهی وضعیتی را از میدان نبرد در اختیار این جنگنده قرار میدهد.[۲۱]
اف ۳۵ از نسل جدید رادار یعنی رادارهای آرایه فازی فعال بهره میبرد که در واقع توسعه یافته رادار پیشرفته جنگنده اف ۲۲ است. این رادار چند منظوره دارای انواع حالتهای هوا به هوا، هوا به زمین (تصویربرداری با کیفیت بسیار بالا)، دریایی، ناوبری و هواشناسی است همچنین توانایی حمله الکترونیکی مستقیم را دارد.[۲۲]
ادامه مطلب ... چهار شنبه 27 اسفند 1393برچسب:, :: 21:28 :: نويسنده : danieleh
لاکهید مارتین اف-۲۲ رپتوراز ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
نخستین پیشنمونه رپتور (به معنی شکاری) در سال ۱۹۹۷ به پرواز درآمد در حالیکه برنامه طراحی آن از اوایل دهه ۱۹۸۰ آغاز شده بود. ابتدا برای هواپیما اسامی مختلف اف-۲۲ و اف/آ-۲۲ تعیین شده بود و در دسامبر ۲۰۰۵ وقتی به طور رسمی وارد نیروی هوایی شد «اف-۲۲آ» نامیده شد. با وجود دوران طولانی و پرهزینهٔ تکوین و توسعه نیروی هوایی آمریکا در نظر دارد از ۱۸۷ فروند اف-۲۲ خود به عنوان یک جزء حیاتی برای آینده قدرت هوایی تاکتیکی ایالات متحده بهره گیرد و معتقد است که ترکیب پنهانکاری، نمایش ایرودینامیکی و هشیاری موقعیتی اف-۲۲ قابلیتهای بیرقیبی به آن در مأموریتهای هوابههوا میبخشد و با هیچیک از هواپیماهای موجود یا در حال طراحی کشورهای دیگر قابل مقایسه نیست. اف-۲۲ با توجه به حساسیت تکنولوژی آن به هیچ کشور دیگری فروخته نشده و درخواستهای ژاپن، استرالیا و اسرائیل برای خرید آن رد شدهاست. این هواپیما اولین تجربه جنگی خود را در سال ۲۰۱۴ در جریان حمله علیه نیروهای دولت اسلامی در عراق و سوریه به دست آورد. از اف-۲۲ در این حملات برای شلیک بمبهای هزار پوندی هدایت جیپیاس به مواضع داعش در نزدیکی سد تشرین استفاده شده اما مأموریت اصلی این هواپیما استفاده از اویونیک پیشرفتهٔ خود برای مأموریتهای جاسوسی، پایش و مراقبت و شناسایی است. تاریخچهبرنامهٔ «جنگنده تاکتیکی پیشرفته» نیروی هوایی آمریکا برای جایگزینی اف-۱۵ و اف-۱۶ در سال ۱۹۸۱ آغاز شد. این جنگنده بایستی برتری قابل توجهی بر میگ-۲۹ و سوخو-۲۷ فلانکر روسها میداشت و نیازهای آن شامل استفاده از تکنولوژیهای جدید در طراحی هواپیما از جمله استفاده از مواد کامپوزیتی و آلیاژهای سبک در ساخت بدنه، سیستم کنترل پرواز پیشرفته، سیستم پرتوان برای تأمین نیروی پیشرانه و مهمتر از همه فناوری پنهانکاری بود. در ۱۹۸۶ لاکهیدمارتین، بوئینگ و جنرال داینامیکس طراحی هواپیمایی با این مشخصات را آغاز کردند که نخستین پیشنمونه آن با نام «وایاف-۲۲» در سال ۱۹۹۰ به پرواز درآمد. این هواپیما رقیب خود «وایاف-۲۳» را که محصول مشترک نورتروپ و گرومان بود شکست داده و به عنوان جنگنده برتری هوایی نسل پنجم نیروی هوایی آمریکا انتخاب شد. البته وایاف-۲۳ از وایاف-۲۲ پنهانکارتر و سریعتر بود اما مانورپذیری کمتری داشت. با توجه به استفاده از تکنولوژیهای جدید و پیچیده دوران توسعه اف-۲۲ با مشکلات عملیاتی فراوانی روبرو بود و تا سال ۱۹۹۷ هفت سال طول کشید تا اولین پیشنمونه اف-۲۲ به پرواز درآید و تنها در سال ۲۰۰۵ بود که اف-۲۲ به طور رسمی وارد خدمت نظامی شد. در سال ۱۹۹۱ نیروی هوایی آمریکا قصد خرید ۶۵۰ فروند از این هواپیما را داشت اما با توجه به افزایش هزینهها، وقفه قابل توجه در ساخت جنگنده نسل جدید روسها و همچنین طراحی جنگنده ارزانتر و چندکارهتر اف-۳۵ تنها ۱۸۷ فروند از اف-۲۲ تولید شده و در سال ۲۰۱۱ خط تولید آن متوقف شد. توضیحاتاف-۲۲ از قاعدهٔ «دید اول، شلیک اول» پیروی میکند، یعنی این جنگنده قبل از اینکه هواپیمای دشمن او را بر روی صفحه رادار خود تشخیص دهد، شناسایی کرده، به سمت او شلیک کرده و زودتر هم از منطقه جنگ دور میشود. برای اینکه بازتاب راداری موشکها و بمبها موقعیت هواپیما را افشا نکند، تسلیحات اف-۲۲ در محفظهٔ داخل هواپیما حمل میشوند. در زمان شلیک در محفظه و بلافاصله پس از شلیک بسته میشود. این هواپیما در مأموریتهای هوابههوا از دو موشک گرمایاب ایم-۹ سایدوایندر و شش موشک راداری میانبرد و دوربرد آمرام برای نابودی دشمن بهره گرفته و در مأموریتهای حملهبه زمین قادر به حمل دو بمب ۴۵۰ کیلویی هدایتشونده یا هشت بمب ۱۱۰ کیلویی در محفظه داخلی خود نیز هست. البته هواپیما به چهار جایگاه خارجی هر یک با قدرت حمل بش از ۲ تن نیز مجهز است و میتوان بمبها و موشکهای دیگر و یا تانکر سوخت اضافی را در این جایگاهها نصب کرد. واضح است که در این صورت پنهانکاری هواپیما بسیار کمتر خواهد شد. رپتور یکی از معدود هواپیماهایی است که از قابلیت ابرپیمایش (سوپرکروز) برخوردار است یعنی میتواند بدون روشن کردن پسسوز موتور در سرعتهای مافوقصوت پرواز کند. مانورپذیری بسیار بالا، پنهانکاری و حسگرهای یکپارچه و اویونیک بسیار پیشرفته این هواپیما از از جنگندههای دیگر متمایز میکند. این هواپیما حتی قادر به تشخیص جنگنده خطرناکتر در یک دستهٔ پروازی به لحاظ موقعیت و شناسایی تسلیحات در حال حمل، توسط سامانه هوشمند کمک خلبان دیجیتال است و در صورت شناسایی راداری دارای سیستمهای اخلال راداری و سایر پارامترهای پیشرفته دفاع و فریب میباشد. بدنه رپتور از آلیاژی سرّی از تیتانیوم و کِولار- کربن و نوعی آلومینیوم تشکیل یافته است که این آلیاژ بسیار سختتر و در عین حال سبکتر از فولاد میباشند. مشخصات پروازیمشخصات عمومی
مشخصات پروازی
تسلیحات
دوموشک کوتاهبرد ای آی ام-۹
پانویس
منابع
پیوند به بیرون
چهار شنبه 27 اسفند 1393برچسب:, :: 21:25 :: نويسنده : danieleh
بی-۱ لنسراز ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتویاتعملیات هابی-۱ لنسر از سال ۱۹۸۵ تا سال ۱۹۹۷ در نقش بمب افکن اتمی به ایفای نقش میپرداخت. با پایان یافتن جنگ سرد نقش لنسر به عنوان بمب افکن اتمی نیز پایان یافت و در سال ۱۹۹۰ با دو مورد آتش سوزی در موتور این بمب افکن کلیه پرواز های آنها در نقش بمب افکن اتمی لغو شد و با تعمیر و بازگشت مجدد به نیروی هوایی نقش بسزایی در جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ ایفا کردند. سپس از این بمب افکن در گارد هوایی ملی آمریکا استفاده شد. عملیات نظامی بعدی در سال ۱۹۹۸ و حمله به زیرساخت های عراق توسط آمریکا و انگلیس بود و پس از آن در سال ۱۹۹۹ به همراه نیروهای متحد در بالکان حضور فعال داشت. در جنگ افغانستان در سال ۲۰۰۱ و سپس اشغال عراق در سال ۲۰۰۳ این بمب افکن حضوری پر رنگ داشته و بسیاری از نقش های بمب افکن قدیمی بی-۵۲ را بر عهده گرفت. [۲] آخرین مورد عملیات نظامی بمب افکن بی-۱ لنسر به سال ۲۰۱۱ و حمله به لیبی و سرنگونی رژیم معمر قذافی برمیگردد. سوانح هواییتا به حال ۹ بی-۱ لنسر در سانحه هوایی از بین رفتهاند که در این بین ۱۷ نفر از خدمه این بمب افکن کشته شدهاند. آخرین مورد حادثه مربوط به سال ۲۰۰۸ و در پایگاه هوایی العدید قطر بود که طی آن به علت نقص در سیستم هیدرولیک یک فروند بی-۱ بی به مانع بتونی برخورد و دچار آتش سوزی شد. در این سانحه سرنشینان هواپیما نجات پیدا کردند اما به علت انفجار تسلیحات، بمب افکن به طور کامل نابود شد.[۳] کاربرانایالات متحده آمریکا نیروی هوایی آمریکا مشخصاتمنبع اطلاعات U.S. Navy file,[۴] Spick, M.A.T.S.[۵] مشخصات عمومی
عملکرد
جنگافزار
منابعمشارکتکنندگان ویکیپدیا، «Rockwell B-1 Lancer»، ویکیپدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. چهار شنبه 27 اسفند 1393برچسب:, :: 21:0 :: نويسنده : danieleh
تیرانوسوراز ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
تیرانوسوروس، (به انگلیسی: Tyrannosaurus) برگرفته از واژهای لاتین به معنای «مارمولک ستمگر»،[۷] همچنین مشهور با عنوان تیرکس، دایناسور گوشتخواری از دورهٔ کرتاسه[۸] میباشد. تیرانوسور یک دسته از دایناسورهای ددپا است گونهٔ مشهور تیرانوسور رکس (رکس در لاتین به معنی پادشاه میباشد) به صورت عامیانه به تی رکس[۹] مختصر میشود، این نام در فرهنگ عمومی دنیا ماندنی شدهاست. آنها در سراسر آمریکا شمالی امروزی زندگی میکردند با یک گسترهٔ خیلی وسیعتر نسبت به بقیهٔ ستمگرسوسماران. سنگوارههایی از تی رکس در انواع شکلهای تاریخی سنگ مربوط به سه میلیون سال آخر دورهٔ کرتاسه پیدا شدهاند. (تقریباً ۶۸ تا ۶۵ میلیون سال قبل) آنها در میان آخرین دایناسورهای پرنده بودهاند که پیش از رویداد انقراض سوم کرتاسه[۱۰] میزیستند. همانند تیرانوسورسانان دیگر، تیرانوسور یک گوشتخوار دو پا با یک جمجمه بزرگ که با دم بزرگش تعادلش را ایجاد میکردهاست. نسبت به پاهای عقب بزرگ و نیرومند، اندامهای جلوی تیرانوسور کوچک بودند. تی رکس بزرگترین تیرانوسورسان و یکی از بزرگترین درندگان زمین شناخته شدهاست که حدود ۱۳٬۵ متر طول، ۵ متر ارتفاع و بیش از ۱۰ تن وزن داشتهاست اما ممکن بود یک نر وزنش هم حتی به ۱۵ تن نیز برسد. تیرانوسور دایناسورهای اردکمنقار (هادروسور)[۱۱] و شاخچهره[۱۲] را شکار میکرده اگرچه کارشناسان عقیده دارند او یک لاشهخوار بودهاست. تا کنون حدود ۳۰ قطعه فسیل از تیرکس پیدا شده است که اکثر آنها کاملاند. یکی از نمونههای کامل آن در موزه ژوراسیک آستوریاس در اسپانیا نگهداری میشود. حدود صد سال از کشف تیراناسوروس رکس میگذرد و از آن زمان این حیوان از درنده ترین ٫ بزرگترین و قویترین موجودات تاریخ به شمار میآید. تی رکس بیش از ۱۰ تن وزن داشت و هنگامی که این حیوان بزرگ حمله را شروع میکرد هیچ چیز نمیتوانست مانع او شود. محتویاتویژگیهاتی رکس را تیرانوزوروس رکس هم میشناسند. او قوی ترین گوشتخوار و سلطان دایناسورها را هم میشناسند. وحشتناک ترین گازها را او میگیرد و نقطهٔ ضعفش گردنش است. (مانند بقیهٔ تیراناسورها). او دستان بسیار کوچکی دارد؛ ولی سرعت خوب از ویژگیهایش است توصیفتیراناسور بزرگترین گوشتخوار تمام ادوار تا کنون بوده است. بزرگترین اندازهٔ کاملش ۱۳٫۴ متر طول و ۵٬۱ متر ارتفاع تا کپل و وزنش هم در سالها مختلف تخمینهای مختلفی زده شده است. از حداکثر ۹٫۸ تن تا حداقل ۶٬۹ تن و تحقیقات بعدی وزن را بین ۷ تا ۱۰٬۶ تن تخمین میزنند. ولی جدید ترین تحقیقات وزن را بین ۸ تا ۱۴ تن تخمین زده اند(در سال ۲۰۱۳ با پیشرفته ترین دستگاه های تخمین وزن حساب شده است). آیا این را میدانستید که یک تی رکس نر ۶۰۰۰ کیلو از یک فیل سنگینتر بود. تی رکس های ماده معمولا ۱۲ متر طول داشتند و وزنشان بین ۷٬۹ تا ۹ تن بوده و تی رکس های نر ۱۳ تا ۱۳٬۵ متر طول و بین ۸ تا ۱۴ تن وزن داشته اند. در هر حال تیراناسور بزرگتر از معروفترین تروپود دوره ژوراسیک یعنی آلوسور بوده است؛ و مقدار بسیار ناچیزی کوچکتر از گوشتخوارهای دوره کرتاسه مثل اسپینوسور و جیگانوتوسور بوده است. گردن تی رکس مانند تروپودها بشکل طبیعی بصورت S شکل منحنی یافته بود. اما برای تحمل سر سنگین تیرکس کوتاه و ماهیچهای بود. اندامهای جلویی بلند بودند ولی گمان میرود که فقط دو انگشت داشتند. اما یک گزارش چاپ نشده تا سه انگشت را در یک اثر باقیمانده از پنجه جانور ذکر میکند. اما اندامهای عقبی (پاها) در مقایسه با تروپودها نسبت به بدن بلندترین اندازه بودند. دو بلند و سنگین بود و گاهی شامل ۴۰ مهره میشد، و برای حفظ توازن بدن و سر سنگین استفاده میشده است. برای جبران بدن بسیار بزرگ جانور بسیاری از استخوانهای سراسر اسکلت تیراناسور توخالی بودند؛ که این باعث کاهش وزن بدون تقلیل رفتن قدرت و نیرو حیوان میشد. تاریخچه زندگیپیدا شدن چند نمونهٔ جوان از تیراناسور به دانشمندان این اجازه را داد که بتوانند سرعت رشد این موجودات را بفهمند. کوچکترین نمونه یافت شده وزنش ۲۹٫۹ کیلوگرم تخمین زده میشود، در حالی که در همان زمان تیراناسورهای بزرگ وزنی بالغ بر ۱۲۰۰۰ کیلوگرم داشتهاند. بررسیهای بافتشناسی نشان میدهد که یک تیراناسور استخوانهایش فقط دو سال قبل از مرگش پیر و فرسوده شده بودند. این دایناسور ۲۸ سال عمر داشته است که حداکثر عمر تخمین زده شده برای تیراناسور میباشد.
پانویس
منابع
آخرین مطالب پيوندها تبادل لینک هوشمند برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان مستند و آدرس idanieleh.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد. ♣ نويسندگان |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|